Een geweldige patiënt

Ooit schreef ik een blogje over leunen en steunen. Het betrof een oefening in vertrouwen. Je moest je buurman of -vrouw de rug toekeren en je onvervaard laten vallen. Ik schreef daarover: ‘Wie iemand steunt die niet gesteund wil worden, duwt.’ Niet eens zo heel diep in mijn hart vind ik dat nog steeds een mooi inzicht.

Ik word gesteund deze dagen. En ontdek dat me dat steeds makkelijker af gaat. Neem het aantrekken van een overhemd. ‘Een overhemd?’ denkt u. Ja, een overhemd is in mijn situatie gewoon veel eenvoudiger aan te trekken dan een T-shirt. Ik heb er het afgelopen jaar nog nooit zo goed gekleed bijgelopen en vooral bijgezeten. Maar het aantrekken ervan is een kunstje dat je samen moet leren. Ik ben geneigd mijn vrouw te helpen, iets te doen.

De aangedane arm moet eerst. Ik til hem uit zijn sling en houd hem omhoog. Mijn vrouw rolt de mouw eromheen en krult het overhemd over mijn rug. De eerste dagen ging mijn goede hand dan op zoek. Waar is de entree van de andere mouw? Maar dat moet je niet doen. Tien tegen een dat hand en mouw hun eigen weg gaan. Tien tegen een dat man en vrouw elkaar mislopen.

Stilhouden. Wachten. Hand recht. Vingers bij elkaar. Geduld. Dulden. Leunen. Wie dat leert, kan een geweldige patiënt worden.

Dat andere blogje over leunen en steunen vindt u hier.

Plantsoenscènes

Het is een werkdag, 8 uur ’s morgens. Een meneer met duidelijk geen dak van zichzelf en hier naar toe gekomen uit een ver Oost-Europees land zet zich op een bankje aan ons kerkhof. Hij biedt in mijn ogen een troosteloze aanblik; toch behoeft hij geen troost denk ik. Vóór hem, bóven hem cirkelen tientallen krijsende meeuwen en kraaien. En er komen er meer. Ik zou er bang van worden. Hij niet. Hij heeft een flinke zak met brood op schoot. Hij voert ze. Ze komen voor hem. Hij heeft invloed.

Even later even verderop zet een jongeman zijn fiets tegen een bankje. Achterop de fiets een leeg kinderzitje. Klokslag half 9. Hij heeft een kopje koffie in de hand. Hij biedt in mijn ogen een vermoeide indruk. Met een zakdoek veegt hij de bank droog, hij zet zich. Hij neemt een slok koffie en steekt een sigaret op. Hij bracht zoon- of dochterlief naar school en pakt dat moment voor zichzelf.

Hij staat op, gooit de peuk op de grond voor hem en trapt hem aandachtig uit. De schouders licht voorover, het hoofd gebogen. Hij vermant zich. Zo dadelijk moet hij  weer achter de Zoom of de Teams, zo dadelijk mag hij niet meer roken, zo dadelijk deelt hij zijn momenten weer met de rest van het gezin.

Duurzaam Groningen

Je kon erop wachten. Die kerncentrale die ons land moet gaan helpen bij de afbouw van onze gasverslaving … Groningen. Where else? Rutte tikt de bal in het doel dat Groningen wagenwijd open zette met initiatieven als de energy coalition, Energy Campus, Energy Valley, het Energy Delta Institute en de Energy Academy Europe.

Het was indertijd een gouden lobby van Gasterra, Gasunie, de NAM en gdbtrt de rijksuniversiteit en de hogeschool. Ze zagen de miljoenen alweer binnenwaaien.

Rutte vindt Wopke Hoekstra en Geert Wilders aan zijn zijde. Kernenergie is gewoon nodig. Kernenergie doet het namelijk altijd. Behalve als de centrale uitgeschakeld wordt voor onderhoud. Ik herinner me een energiecrisis (november 2018) in België waar 6 van de 7 reactoren waren stilgevallen. Als iets zó gevaarlijk is, moet je er niet aan beginnen.

Hoewel. Daar aan die Eemshaven. Wie woont daar nu helemaal?

Ons gedeputeerde Nynke Homan twitterde een pietsje boos:

Even voor de helderheid @MinPres: @provgroningen wil geen #kerncentrale . #rtldebat Wij willen de duurzame energieprovincie zijn met oa groene #waterstof en oh ja: we hebben #aardbevingen.

Tja. Dat ze die spatie plaatst in ‘duurzame energieprovincie’ is waarschijnlijk onbedoeld. Wat ze echt bedoelt is ‘duurzame duurzame-energieprovincie’. Want wij willen in Groningen nog wat langer mee.

We voorzagen dit hele land sinds 1960 van gas en miljarden en miljarden euro’s. Laten we eerst onze woningen en monumenten en andere gebouwen waar nodig herstellen en versterken. Laten we eerst zorgen dat alle Groningers die recht hebben op compensatie dat geld ook op hun rekening hebben.

Nu is Zuid-Holland aan de beurt. Of Noord-Holland. Of Utrecht. Als de kerncentrales echt zo veilig zijn, kan dat geen probleem zijn.

groeten uit de lappenmand

hier in m’n lappenmand is het rustig. mijn vrouw deed me door de wasstraat en kleedde me aan. ze maakte me een boterham met kaas en dweilt nu de keuken. we zijn mijn sokken vergeten, voel ik. dat moet ze dan zo maar even doen. en paracetamol, dat moet ze ook zo halen, die is bijna op. kan ze meteen de spullen kopen voor het avondeten. waar heb ik zin in? pizza, ja, pizza. huisgemaakt natuurlijk, geen kant en klare. gisteren is ze trouwens vergeten om kaas te kopen bij de kaaswinkel. jammer. ik maak er maar geen punt van.

‘was het het waard?’ vroeg iemand toen ik over mijn kwartiertje op het ijs vertelde. ik aarzelde. ‘misschien moet je dat aan mijn vrouw vragen.’

trouwens, ze moet zo ook nog even wat hoofdletters zetten.

Vakantie in Groningen

Of ik nog tips heb, mailt Leonore. Ze gaan een weekje naar Groningen. Ik kan niet meer e-mailen doordat mijn provider beweert dat ik spam. Welke virusscanner mijn vrouw ook gebruikt, geen virusje gezien. Maar desondanks sluiten ze me af. En het wachtwoord van het andere account ben ik vergeten.

Ja natuurlijk heb ik tips. Het fijnste vakantiehuisje dat ik ken staat, nee ligt, bij Leermens. Ik droomde ooit om dat huis te kopen en er mijn kantoortje te maken. Mijn vrouw vond dat geen goed plan. Overwerk lag op de loer. Toen kochten Dominique en zijn vrouw het. Veel beter natuurlijk. Toen overleed Dominique en uiteindelijk verhuisde zijn vrouw. En werd mijn beoogde kluis vakantiehuis.

Awel. En wandelen doe je daar overal. Appingedam is enig. De kerkjes van Eenum, Loppersum, Westeremden, Zeerijp, Godlinze, Oosterwijtwerd en Leermens zijn stuk voor stuk adembenemend. Een stukje kanovaren bij Winsum. Domies Toen in Pieterburen vol met bolletjes en knolletjes. Voorland Groningen, niet te vergeten. En dan hebben we Stad nog niet eens gehad. Niks te doen maar veel te zien.

Genoeg tips voor een hand. Kijk vooral ook bij de tweets van @dasjagoud. Dan mis je de terwaterlating van een nieuw vrachtschip aan het Winschoterdiep ook niet.

overigens doe ik er misschien goed aan die ene hand zo min mogelijk te belasten. Ik neem weekje blogverlof.

Een picknick

Aan de voet van de beuk hiertegenover ligt een hoopje mos en gras, wat steentjes, een paar madeliefbloempjes, 1 bloem van de winterakoniet en wat takjes. Lasse, beer en ik hadden er gisteren een picknick. Lasse had een doosje rozijntjes, beer dat wat bij de beuk ligt en ik niets. Ik had het te druk om te eten. Ik moest voor beer praten. En voor beer beslissen.

‘Lust je dit?’ vroeg Lasse telkens. Hij liet beer iets ruiken waarna ik moest zeggen of het ieuuuw was of lekker.

Het was druk. Twee meisjes van een jaar of 20 zaten wat verderop. Lasse bestudeerden hun haar. Lang, blond. Hardop filosofeerde hij over de vraag waarom dat haar van achteren lang was en niet van voren. Een meneer stond op de weg een foto te maken. Lasse sprak hem aan.

‘Mooi weertje hè?’

We voetbalden. We bekeken de grote steen. We sprongen van het muurtje. Het kan allemaal makkelijk met 1 arm.

Ik had om 15.00 uur m’n paracetamolshot gehad. Toen het 19.00 uur was, bleek die uitgewerkt.

Minder, minder. Maar dat valt niet mee.