Grimmig

Ik heb een vrouw ziek thuis. Mijn vrouw. Een zware verkoudheid kluistert haar aan huis. Daardoor is er hierozoot een enorm allesoverheersend zaterdaggevoel. En toch, de sfeer is grimmig in Groningen. We zijn niet van uw scherm weg te branden. Wat hebben we gedaan om al die media-aandacht te krijgen? En waar komt die media-aandacht vandaan? Verbazing over die gekke Groningers? Spontane schaamte? Een demonstratie in Doodstil? Of allitereert het allemaal gewoon lekker en is er verder niet zo veel?

U gaat namelijk wel anders piepen als u in de gaten krijgt dat er bovenop de 6 miljard die al eerder bezuinigd is we de komende jaren al participerend jaarlijks nog eens met zijn allen met 3 miljard minder toe moeten. Die ene miljard voor Max van den Berg is natuurlijk larie. Ons huis was voor de grote aardbeving 4 ton waard (eigen schatting), nu 3 (eigen schatting). Die 100.000 euro wil ik terug. Dat mag u best samen betalen maar ik wil het wel een dezer dagen hebben. U wilde gas en ik mag daar voor opdraaien, we zijn hier malle Henkie niet.

Die ton compensatie voor de waardevermindering is overigens maar een deel van het geld. Binnenkort gaat hier behoorlijk verbouwd worden: op uw kosten maken ze er hier weer een mooi huis van zonder bevingschade. Op uw kosten gaat dat de komende 30 jaar nog zeker 6 keer gebeuren. Ik mag het regelen, ik mag de heren metselaars en schilders en stucadoors koffie schenken en blij maken met een prettige babbel over het weer en de caravan en het weekend dat geweest is, nog ver weg is of op stapel staat. En een gevulde koek. Die ik wel ergens in rekening ga brengen trouwens.

Groningers grimmig? Dacht het niet. Groningers willen nu eindelijk eens fair behandeld worden. En anders? Ja, daar vraagt u wat.