Mijn zoon maakte een – al zeg ik het zelf – mooie mini-documentaire over waarom Marokkaanse jongeren naar Europa vluchten terwijl ze weten dat ze hier nul op rekest krijgen. Het verhaal gaat over hoop. Maar vooral over wanhoop. Je komt niet aan een baan omdat je niet van de goede familie bent, geen contacten hebt, geen geld. En zonder baan kun je geen huis vinden en zonder huis kun je niet trouwen en word je gedwongen bij je ouders te blijven wonen. Je zit hopeloos vast in het systeem.
En dan zie je de Instagram-beelden van lotgenoten die de sprong maakten. Weten ze dat die beelden goeddeels gepost worden omdat falen in Europa geen optie is? Vast. Maar voor wie wanhoopt is een sprankje hoop voldoende om de sprong te wagen. Kennelijk.
Bekijk de film ‘Een Europese droom‘ op de website van het Dagblad van het Noorden.
Wout Sorgdrager 