Het was de afgelopen avonden alsof de kermis bestond uit maar 1 attractie en dat die ene attractie zich bevond pal naast onze slaapkamer. Nog vreemder was dat het was alsof in die attractie zich maar 1 meisje bevond en dat dat meisje avond in avond uit de attractie voor zichzelf had. Avond in avond uit viel ik in slaap met dat ene gillende meisje dat als ze in haar Airborne vanaf 65 meter boven de Grote Markt een vrije val maakte, met gemak de hoge E haalde
Zoiets went. Sterker. Men raakt eraan gehecht. Haar gegil had iets wonderlijk vertrouwds na een paar dagen. Ze gilde en gilde en gilde.
De Grote Markt is leeg. Opgeruimd en aangeveegd. Het is vreemd stil achter het raam als je rond half 12 met je puzzeltje in bed ligt. Ze is weg. En niemand die me nog in slaap gilt.
Wout Sorgdrager 
Er zijn mensen die hiervoor een vakantie boeken om het lawaai te ontlopen.
Stille groet,
O ja, dat begrijp ik. Tussen ons huis en de Grote Markt staat de Martinikerk en een rij redelijk hoge huizen. Het meeste geluid blijft daar achter hangen. Alleen als je op 65 meter hoogte lawaai maakt, waait dat over de daken heen.