Bekaf waren we, bekenden we elkaar in de auto terug van Papendal na een dagje Tekstnetwerken met 148 Tekstnet-collega’s. Maar we begrepen onszelf wel. Vind je het gek? Een hele dag sociaal doen! De tweekoppige Groningse branche van de enige echte originele Hollandsche tekstschrijversbond Tekstnet was hard toe aan een dagje stilte. Nee, je wordt tekstschrijver omdat je een groot deel van de dag in relatieve rust en stilte solitair door kunt brengen met andermans ideeën. Zo’n hele dag sociaal doen, is een gedurfde expeditie in Terra Incognita.
We vonden er veel, daar in dat verre onbekende. Ik volgde 2 workshops over interviewen en ontdekte dat mijn interviews wel wat meer verhaal mogen hebben. Een plot, een probleem, een dal, een victorie. Drama. En ik ontdekte dat ik het helemaal niet zo slecht doe als interviewer. En dat de laatste zin meestal gemist kan worden.
We vonden er ook dezelfde problemen: een bij tijd en wijle zeer wispelturige markt. Betweterige opdrachtgevers. Slechte betalers. Wat is het dan heerlijk om te ontdekken dat je niet de enige bent. En we vonden er vooral veel gezelligheid en saamhorigheid en gelijkgestemdheid. Natuurlijk kozen we allemaal bewust voor een vak in de luwte. Maar soms is die luwte wel erg luw.
Opvallend dit jaar: de vereniging verjongt drastisch. Niet omdat de oudjes uitstromen (tekstschrijvers wíllen niet met pensioen, tekstschrijvers kúnnen niet met pensioen) maar omdat de jongelui instromen. Bijzonder.
Aan de mensen aan wie ik me gisteren meer dan twee keer heb voorgesteld: excuses. Zo veel nieuwe gezichten en zo veel nieuwe namen, dat kan ik gewoon niet aan. En aan de mensen die ik gisteren niet heb gesproken: kunnen we niet een keer Tekstnetwerken zonder educatief programma?
Op de foto het vertrek van de lunchwandelaars: op weg naar het verre onbekende
Wout Sorgdrager 