De afbeelding gisteren kwam uit ‘Wim is weg’, een Gouden Boekje uit 1959. Het is getekend door Rogier Boon. Annie Schmidt heeft het naverteld. Dat betekent volgens mij dat zij de tekst schreef op basis van zijn tekeningen.
Wim krijgt voor zijn verjaardag een fiets en hij besluit om naar Spanje te gaan. Hij pakt uit de koelkast eten en vertrekt. Hij rijdt door de stad, over de autoweg, door het bos en doet na de picknick z’n oogjes dicht en slaapt in. Zijn vader en moeder zijn ongerust. Op de televisie wordt er een extra politiebericht uitgezonden. Met zaklantaarns gaan mensen zoeken. Let op, spoiler alert: ze vinden hem. Iedereen is blij.
Meinarda leende het, en Marcella en Chris en Martin en Astrid en Martie en Jan Willem en Dick Nijdam en Rik en Hetty en Yvonne en Annelou en Lianne en Eveline. Mijn moeder zette het boekje in de bibliotheek van de Weerenschool waar ze rond 1967 werkte. Heel lief natuurlijk maar Meinarda cs hebben het boek met z’n allen behoorlijk gemaltraiteerd. En dat is jammer want het is een van de mooiste boeken die ik ken. De wereld die Rogier Boon tekende was totaal nieuw voor mij. Een koelkast! Tien cadeaus die ook nog eens in de kamer staan als je wakker wordt Een huis met een tuin en een hek eromheen! Een snelweg met auto’s. Een picknick. Alleen. De politie. Maar dat vliegtuig met dat spandoek erachter, dat kende ik.
Dit stukje kan allerlei kanten op. Over onze keuken in Geuzenveld. Over jarig worden en jarig zijn. Over het woord ‘avontuur’, alleen het woord zelf klinkt avontuurlijk. Over mijn moeder die behept was met dat gen dat ik ken: ‘Wilt u het? Alstublieft!’ Over de Weerenschool. Over die kindertjes die dit boekje leenden en terugbrachten en die waarschijnlijk nu ook de 60 gepasseerd zijn. Maar werk wenkt.
Ik ga het niet nog eens uitlenen. Bovendien: u kunt het gewoon kopen. Bij de boekwinkel.
Wout Sorgdrager 