Zitten twee tekstschrijvers op een terras, staat er op de deur: ‘Het is niet uitgesloten dat onze producten allergenen bevatten.’
Wat vinden we van die tekst?
Zegt de een: ‘Jakkie, een dubbele ontkenning, niet doen, een no-goearea in goed Nederlands. Het is negatief, je wordt er niet blij van en het is nodeloos ingewikkeld.’
Zegt de ander: ‘De positieve formulering is: Het kan zijn dat onze producten allergenen bevatten. Dat is toch veel enger? Je moet er toch niet aan denken dat er een allergeen in de appeltaart zit.’
Ontkenningen zijn schrijftechnisch vaak een bespreekgeval. Neem: ‘Koop dit lot en maak kans op een miljoen’. Vergelijk dat eens met ‘Koop dit lot. Het is niet uitgesloten dat u een miljoen wint.’ Dan kiezen we voor de eerste variant. Neem nu: ‘Doe mee met de Postcodeloterij en voorkom dat u de loser van de straat wordt’ en vergelijk dat met ‘Doe mee met de Postcodeloterij en maak kans op een miljoen’. Ik denk dat de eerste variant in elk geval beter inspeelt op onze drijfveren.
Winnen is niet zo belangrijk. Voorkomen dat je verliest, dat telt.
Terug naar het terras. Het is niet voor niets dat veel restaurants gewoon voor de feiten kiezen. Plaatjes en hun toelichting.
Wout Sorgdrager 