De laatste weken word ik ’s morgens af en toe bont en blauw wakker. Mijn oor bonkt. Mijn wang brandt en mijn voorhoofd is met bloed besmeurd. Dat zijn de nachten dat ik geterroriseerd word door knaasjes, knijten en of knutten. Muggen dus, in alle sekses, soorten en maten. Ondanks een actief hor-beleid weten sommige van deze monsters onze slaapkamer binnen te dringen.
Gezoem. In mijn half-droom-half-slaap-half-waakstand (ja, dat kan) hoor ik eerst hoe een jongeman op zijn brommer bij Godlinze richting ’t Zandt gaat. Een hoog, ver en de-nachtdoordringend gezoem dat naarmate de knul dichter bij de afslag naar Leermens komt, lager en doordringender wordt. Zo bij Schatsborg, 1000 meter bij ons vandaan, neemt een Japanse kamikazepiloot het van hem over in mijn slaapkamer. Ik hoor hoe de arme Jap vastbesloten mijn richting op raast. Vlak voor de inslag neemt een knijt het stuur in handen. Dat is het moment dat ik de knut in kwestie langs voel scheren. Een oorverdovend gezoem en een licht briesje langs de wang of langs het oor. Daar gaat de knaas.
Pats. Dat is het moment dat ik mezelf een klap geef. De ervaring heeft me geleerd me dat een corrigerende tik niks doet. Dan is de vogel alweer gevlogen. Nee. Het enige wat soms werkt is een dreun. Hard, gericht, dodelijk. De Fred Teeven-approach. Soms loopt dat goed af. Soms word ik wakker met bloed aan mijn hand en bloed op het hoofd. Mijn bloed of knutbloed?
Wout Sorgdrager 
Jouw bloed of knutbloed? Ook al komt het uit de platgeslagen knut dan nog is de kans groot dat het Sorgdrager-bloed is dat-ie had opgezogen vlak voordat je het arme beessie naar de eeuwige muggenjachtvelden zond. Of die beesten eigen bloed in de kleur rood hebben, weet ik eigenlijk niet.
Als kind leerde ik dit versje
(vroeger leerdje je nog versjes uit je hoofd op school)
Geen idee van wie maar toch……………?!
Ik heb vannacht – haar bloed was rood
een hele dikke mug gedood.
Hij zoemde toen ik slapen wou
en beet eerst mij – daarna mijn vrouw.
In een snelle oogwenk opgestaan
ben ik uit alle macht gaan slaan
met kussens – handdoeken en dekens.
Het dier begreep die vege tekens
en zweefde met brutale snuit
dik van ons bloed
het venster uit.
Wij lagen dra weer op ons rug
en droomden van een dode mug.
Maar weldra deed aan onze oren
en een hevig zoemen zich dreigend horen.
Ik schoot halfrazend in mijn sloffen
De buren hoorden doffe ploffen…………….
Toen werd het stil
niets werd gehoord.
En we wisten: we hebben hem vermoord !
Ik denk overigens dat muggen als bedoeld in de context altijd vrouwelijk zijn.
(en sommige vrouwen het gedrag van muggen vertonen maar dat mag ik van
Fredje Teeven dan weer niet zeggen)
Mooi gedichtje. Ach, dat waren nog eens tijden. Toen leerde je nog wat uit het hoofd. En belangrijker: toen bleef het er nog hangen. Waarschijnlijk heb ik ook wel eens iets uit mijn hoofd geleerd. Psalmversjes in ieder geval. Maar er is niets maar dan ook niets van blijven hangen.